Alle onderdelen die hier te bekijken zijn, hebben natuurlijk allemaal met elkaar te maken. Het belangrijkste aspect is echter het tijdsbeeld dat ontstaat. Als je ziet wat er allemaal tot stand gekomen is, dwingt dat respect af. Harde werkers met lef en ondernemingslust. Een levendige familie die graag feestvierde en bij elkaar kwam.  We proberen het beeld en de emotie van toen op te roepen. Wat voor de 'insiders' heel gewoon was maakte op buitenstaanders een diepe indruk. Het was avontuur. Geen dag was hetzelfde.
(hierboven het orginele brievenhoofd vanaf 1947)

De reizen

het beroep:

Relaties.

Het opbouwen van een relatie netwerk had ook alles te maken met gastvrijheid en het smeden van persoonlijke banden. Bij Christ (Q.P.C. 1.1.7) thuis konden ze  altijd  mee-eten.

Hollandse kost verdroegen ze vaak niet goed maar Tony kookte uit alle keukens. Als dat niet lukte mochten de gasten zelf koken.  I. Made Taman uit Bandung en Mr. Sayeed uit Hyderabad aten altijd bij Christ thuis en leerden Tony de geheimen van de Oosterse keuken.

Chinezen, Japanners, Indonesiers, Indiers, Argentijnen, Senegalezen... noem ze maar op, ze hebben er gelogeerd. De hele wereld kwam er slapen en eten. Sommigen kwamen elk half jaar terug.

Veel Duitse dierentuin directeuren waren kind aan huis. Dr. Tienemann van Duisburg Zoo liet zijn dochter vaak bij ons logeren.

Dr. Windecker van de Keulse Zoo kwam speciaal voor onze uitsmijters (Strammer Max).

Menigeen kwam gewoon aan huis even een borreltje pakken. Niet alleen klanten-vrienden maar ook bijvoorbeeld de verkoop managers van Pakhuismeesteren (Rotterdam) de KLM en ook Pan American lieten zich niet onbetuigd. Piet van Heyst, Roel Wigman, Jack Mens, Brand, Theo Wassing, waren vaak geziene gasten.

Het schiep een vertrouwens- band en  zakendoen ging gemakkelijker.

De Smalle (Armand Vreugde), van Huis Berden verdient een bijzondere vermelding. Hij kwam elke week.

1966

 Christ (1.1.7) van Dijk op kantoor,

het bestuurscentrum van het bedrijf.

documenten begeleider 1962

luchtpost enveloppe 1950

Moraliteit

In de periode 1950 - 1960 nam de soortenbescherming en de welzijnsbescherming voor dieren enorm toe.

De media werden breed bespeeld door de organisaties om hun denkbeelden ingang te doen vinden en hun doeleinden te bereiken. Het denken over en de gevoelens voor dieren begonnen sterk te veranderen. Er kwam een andere mentaliteit.

De gevoelens veranderden van 'je moet een dier niet nodeloos pijn doen' naar 'je moet een dier niet in een kooi stoppen'. Het vangen van wilde dieren voor het plezier  werd gestigmatiseerd op een zeer agressieve manier.

De actievoerenden hadden hun mensen in het WWF en bij de AID. Hun invloed op de regering en op ambtelijk nivo was zeer groot. Ook bij de luchtvaartmaatschappijen speelden ze hun 'publieke' macht uit.  Ze bereikten een vervoersboycot voor wilde (exotische ) dieren.

Er kwamen talloze wetten en voorschriften waar de firma van Dijk een voorstander van was en waar ze zelf aan mee hielp bij het tot stand komen. Bij het verhandelen van bedreigde diersoorten uit het wild is niets en niemand gediend. Malafide dierenhandel was slecht voor het beroep en de bedrijfstak.

Verstandig gebruik maken van je natuurlijke hulpbronnen en kweken in gevangenschap waren de uitgangspunten van de firma!

Tegenwoordig worden bijna alle exotische dieren in gevangenschap gekweekt en is het beroep van
dierenhandelaar zo goed als uitgestorven.

De goeie naam.

In de loop der jaren was de naam van de firma C. van Dijk Zonen wereldwijd uitgegroeid tot een begrip voor betrouwbaarheid, grootschaligheid en continuïteit.

Overal en met elk beschikbaar kanaal werden contacten gelegd en onderhouden. Via banken, kamers van koophandel in elk land, ambassades en de luchtvaartmaatschappijen werden, vooral ook in de ontwikkelingslanden, exportbedrijven opgericht waar heel lang zaken mee werden gedaan.

De firma Diallo in Senegal is een van de voorbeelden. Vanaf  ongeveer 1934 waren er grote transporten van de 'Senegal' vogeltjes, eerst per schip en later per vliegtuig. Met de hulp van de firma groeide Amadou Diallo uit tot de grootse exporteur van Senegal vogels met directe export naar Europa, Azië en Amerika.

De handel kwam naar de firma toe!

Een telegram vanuit Dubai voor het leveren van twee Kobus cob antilopen was eigelijk niet bijzonder. Het was alleen bijzonder dat je nog nooit van Dubai Zoo gehoord had! Het bleek de privé dierentuin van de Sultan te zijn.

De schaal waarop de handel zich afspeelde was vooral in de vijftiger en zestiger jaren uitzonderlijk. Tienduizend vogels per week was normaal. Dat was natuurlijk de 'massa' met een hoge omloopsnelheid en een lage winstmarge.

Rijstvogels voor twee gulden vijftig  per paar. Dan moest je wel 250 paar afnemen. Als er teveel aanbod was zakte de prijs tot 1,50 per paar en soms een gulden. Klik om te lezen hoe bijvoorbeeld de rijstvogelhandel in elkaar zat.

Bijzondere vogels en dieren hadden ook alle aandacht! Witte krokodil, Pythons van 9 meter, Rode Panda's, Zeeolifanten, Tapirs, Neushoorns, Zebra's Giraffen enz.enz.